polem promieniowania
Encyklopedia PWN
fizyka
nauka o budowie oraz właściwościach materii i działających na nią siłach;
[gr. physikḗ ‘przyrodoznawstwo’ < phýsis ‘natura’, ‘przyroda’],
fizyk niemiecki.
laser
urządzenie wzmacniające lub generujące spójne promieniowanie elektromagnetyczne (fotony) w zakresie widmowym między daleką podczerwienią a nadfioletem;
[ang. Light Amplification by Stimulated Emission of Radiation ‘wzmacnianie światła przez wymuszoną emisję promieniowania’],
dziedzina elektroniki zajmująca się działaniem przyrządów elektronowych, w których wykorzystuje się wiązki elektronów poruszających się w polach elektr. i magnetycznych.
powłoki optyczne, cienkie warstwy optyczne,
fiz. cienkie warstwy różnych materiałów, którymi powleka się powierzchnie elementów opt. (np. płytek płasko-równoległych, soczewek czy pryzmatów) w celu modyfikacji opt., fiz. lub chem. właściwości tych powierzchni;
pulsary
obiekty astronomiczne, które charakteryzuje nadzwyczaj regularna emisja silnych, krótkotrwałych impulsów promieniowania elektromagnetycznego, o losowo zmieniającym się kształcie i amplitudzie, pojawiających się z okresem wynoszącym od milisekund do kilku sekund.
[łac. pulso ‘uderzam’],
